He took his annual seat, and mingled here He knew no wish, that he might blush to speak, And richer than the rich in being so, Obtain'd the hearts of all, and such a meed At length from one* as made him rich indeed, The brows of those, whose more exalted lot ABIIT senex. Periit senex amabilis, Seu quando, viribus valentioribus Fimoque fretus pectore, Florentiori vos juventute excolens Curâ He was Usher and Under-master of Westminster near fifty years, and retired from his occupation when he was near seventy, with a handsome pension from the King. Curâ fovebat patriâ, Seu quando, fractus, jamque donatus rude, Miscere gaudebat suas facetias His annuis leporibus ! Vixit probus, purâque simplex indole, Et dives æquâ mente, charus omnibus, Ite, tituli! Meritis beatioribus Nec invidebat ille, si quibus favens Placide senex, levi quiescas cespite, Lapis notatus nomine! APPENDIX APPENDIX. [No. 7.] TRANSLATIONS from the FABLES of GAY. Lepus Multis Amicus. LUSUS amicitia est, uni nisi dedita, ceu fit, Comis erat mitisque, et nolle et velle paratus Et quisque innocuo, invitoque lacessere quenquam Ortum sub lucis dum pressa cubilia linquit Rorantes herbas, pabula sueta, petens, Venatorum audit clangores ponè sequentum, Fulmineumque sonum territus erro fugit. Corda pavor pulsat, sursum sedet, erigit aures, Respicit, et sentit jam prope adesse necem. Utque canes fallat, latè circumvagus, illuc A Unde abiit, mirâ calliditate redit; Viribus Viribus at fractis tandem se projicit ultrò In mediâ miserum semianimemque viâ. Vix ibi stratus, equi sonitum pedis audit, et, oh, spe Dorsum, (inquit) mihi, chare, tuum concede, tuoque Me meus, ut nosti, pes prodit-fidus amicus Fert quodcunque lubens, nec grave sentit, onus. Belle miselle lepuscule, (equus respondet) amara Omnia quæ tibi sunt, sunt et amara mihi. Verum age-sume animos-multi, me pone, bonique Proximus armenti dominus bos solicitatus Auxilium his verbis se dare posse negat. Neu me crudelem dicas-discedo-sed hircus Febrem, (ait hircus) habes. Heu sicca ut lumina languent! Utque caput collo deficiente jacet ! Hirsutum mihi tergum; et forsan læserit ægrum, Vellere eris melius fultus, ovisque venit. Me Me mihi fecit onus natura, ovis inquit anhelans Me nec velocem nec fortem jacto, solentque Ignoscas oro. Fidissima dissociantur Corda, et tale tibi sat liquet esse meum. Ecce autem ad calces canis est! te quanta perempto Avarus et Plutus. ICTA fenestra Euri flatu stridebat, avarus Ex somno trepidus surgit, opumque memor. Lata silenter humi ponit vestigia, quemque Respicit ad sonitum respiciensque tremit; Angustissima quæque foramina lampade visit, Ad vectes, obices, fertque refertque manum. Dein reserat crebris junctam compagibus arcam Exultansque omnes conspicit intus opes. Sed |