τόδ' εἶσας αὔχημ', ἄναξ Ποσειδάν, ἵπποισιν τὸν ἀκεστῆρα χαλινὸν πρώταισι τοῖσδε κτίσας ἀγυιαῖς. ὁ δ ̓ εὐήρετμο; ἔκπαγλ ̓ ἁλία χερσὶ παραπτομένα πλάτα θρώσκει, τῶν ἑκατομπόδων ἦρξεν μέν, ὦ δέσποινα, τοῦ παντὸς κακοῦ throne, when thou, in these streets first, didst shape the curb to tame the steed. And the well-rowed bark, sped by the rowers' strokes, leaps o'er the main in wondrous wise, hard in the wake of the hundred nimble Nereids. Tr. by Edward P. Coleridge. The Battle of Salamis Salamis (Kolouri) (From The Persians) MESSENGER OME evil god, or an avenging spirit, SOME Began the fray. From the Athenian fleet There came a Greek, and thus thy son bespoke: not The guile of Greece, nor yet the jealous gods, ναυσὶν κρυφαίως δρασμὸν εὑρόντες τινά, πᾶσιν στέρεσθαι κρατὸς ἦν προκείμενον. τοσαῦτ ̓ ἔλεξε κάρθ ̓ ὑπ ̓ εὐθύμου φρενός· οὐ γὰρ τὸ μέλλον ἐκ θεῶν ἠπίστατο. οἱ δ ̓ οὐκ ἀκόσμως, ἀλλὰ πειθάρχῳ φρενί δεῖπνόν (τ) ἐπορσύνοντο, ναυβάτης τ ̓ ἀνὴρ τροποῦτο κώπην σκαλμὸν ἀμφ' επήρετμον. ἐπεὶ δὲ φέγγος ἡλίου κατέφθιτο καὶ νὺξ ἐπῄει, πᾶς ἀνὴρ κώπης ἄναξ ἐς ναῦν ἐχώρει πᾶς θ ̓ ὅπλων ἐπιστάτης· τάξις δὲ τάξιν παρεκάλει νεώς μακρᾶς· πλέουσι δ ̓ ὡς ἕκαστος ἦν τεταγμένος, καὶ πάννυχοι δὴ διάπλοον καθίστασαν ναῶν ἄνακτες πάντα ναυτικὸν λεών. καὶ νὺξ ἐχώρει, κοὐ μάλ ̓ Ἑλλήνων στρατὸς κρυφαῖον ἔκπλουν οὐδαμῇ καθίστατο· ἐπεί γε μέντοι λευκόπωλος ἡμέρα πᾶσαν κατέσχε γαῖαν εὐφεγγὴς ἰδεῖν, πρῶτον μὲν ἠχῇ κέλαδος Ἑλλήνων πάρα μολπηδὸν ηὐφήμησεν, ὄρθιον δ ̓ ἅμα ἀντηλάλαξε νησιώτιδος πέτρας ἠχώ· φόβος δὲ πᾶσι βαρβάροις παρῆν γνώμης ἀποσφαλεῖσιν· οὐ γὰρ ὡς φυγῇ παιᾶν ἐφύμνουν σεμνὸν Ἕλληνες τότε, ἀλλ ̓ ἐς μάχην ὁρῶντες εὐψύχω θράσει σάλπιγξ δ ̓ ἀυτῇ πάντ ̓ ἐκεῖν, ἐπέφλεγεν. εὐθὺς δὲ κώπης ῥοθιάδος ξυνεμβολῇ ἔπαισαν ἅλμην βρύχιον ἐκ κελεύματος, The isle of Ajax surely. Should the Greeks Then, when the sun his shining glory paled, oar, Each marshaller of arms, embarked; and then θεῶς δὲ πάντες ἦσαν ἐκφανεῖς ἰδεῖν. τὸ δεξιὸν μὲν πρῶτον εὐτάκτως κέρας ἡγεῖτο κόσμῳ, δεύτερον δ ̓ ὁ πᾶς στόλος ἐπεξεχώρει, καὶ παρὴν ὁμοῦ κλύειν πολλὴν βοήν, ' ὦ παῖδες Ἑλλήνων ἴτε, ἐλευθεροῦτε πατρίδ', ἐλευθεροῦτε δὲ παῖδας, γυναῖκας, θεῶν τε πατρῴων ἕδη, θήκας τε προγόνων· νῦν ὑπὲρ πάντων ἀγών. καὶ μὴν παρ ̓ ἡμῶν Περσίδος γλώσσης ῥόθος ὑπηντίαζε, κοὐκέτ ̓ ἦν μέλλειν ἀκμή. εὐθὺς δὲ ναῦς ἐν νηὶ χαλκήρη στόλον ἔπαισεν· ἦρξε δ ̓ ἐμβολῆς Ἑλληνικὴ ναῦς, κἀποθραύει πάντα φοινίσσης νεὼς κόρυμβ', ἐπ' ἄλλην δ ̓ ἄλλος ηὔθυνεν δόρυ. τὰ πρῶτα μέν νυν ῥεῦμα Περσικοῦ στρατοῦ ἀντεῖχεν· ὡς δὲ πλῆθος ἐν στενῷ νεῶν ἤθροιστ ̓, ἀρωγὴ δ ̓ οὔτις ἀλλήλοις παρῆν, αὐτοὶ θ ̓ ὑφ ̓ αὑτῶν ἐμβόλοις χαλκοστόμοις παίοντ ̓, ἔθραυον πάντα κωπήρη στόλον, Ἑλληνικαί τε νῆες οὐκ ἀφρασμόνως κύκλῳ πέριξ ἔθεινον, ὑπτιοῦτο δὲ σκάφη νεῶν, θάλασσα δ ̓ οὐκέτ ̓ ἦν ἰδεῖν, ναυαγίων πλήθουσα καὶ φόνου βροτῶν. ἀκταὶ δὲ νεκρῶν χοιράδες τ ̓ ἐπλήθυον, φυγῇ δ ̓ ἀκόσμῳ πᾶσα ναῦς ἠρέσσετο, ὅσαιπερ ἦσαν βαρβάρου στρατεύματος. |